स्वतच्या दुखात चूर असणं तर नेहमीचचं

स्वतच्या दुखात चूर असणं तर नेहमीचचं..

कधीतरी इतरांची अनाम दुख अनुभवून बघ..

स्वताला कधी आजमावून बघ..

स्वताच्याच दुखात थोडं हसून बघ..



दुखात हरवून जाऊन..

जगणं विसरण्याइतकं आयुष्य स्वस्त नाही..

अनमोल जीवनाला एक स्पर्श तर करुन बघ..



साद घालतील तुला गीत तुझेच..

शब्द ज्यांचे कधी तू विसरली होतीस..

जमेल सुरांची मैफल पुन्हा..

स्वतामधला आवाज ऐकून तर बघ..



पुन्हा रंग उजळून येतील..

तूच अपुर्‍या सोड्लेल्या चित्राचे..

कुंचले घेऊन ,थोडे रंग भरुन बघ..



खुणाऊ लागेल मोकळे आकाश तुला..

पुन्हा एकदा भरारी घेण्यासाठी..

पायातल्या सगळ्या बेड्या तोडून टाक..

बंधनं सगळी झुगारुन दे..

तुझ्या पंखांना थोडं आत्मविश्वासाचं बळ देऊन बघ..



नव्या वाटांवरचे निशिगंध फुलू लागतील..

आठवणींच्या वाटेवर थोडं थांबून बघ..

हिरवळीकडॅ एकदा पाहून..

नवीन श्वास अंतरात भरुन तर बघ..



शक्य आहे सगळं..

जगता येण्यासारखं खुप आहे आणखी..

थोडं चाकोरीबाहेर जाऊन तर बघ..

स्वताला नवीन जन्म घेण्याची..

एक संधी देऊन बघ....

कधीतरी कुणावर प्रेम करावं

कधीतरी कुणावर प्रेम करावं
एक आठवण म्हणून नव्हे,....एक साठवण म्हणून,
प्रेम करावं फुलांच्या पाकल्यासारखं...
घट्ट मिठीत साठलेले
कुशीमध्ये दडलेले पण स्पर्शाने फुललेलं,
कधीतरी कुणावर प्रेम करावं
आकाशाच्या अथांगतेसारखे.....
दूरपर्यंत पसरलेलं पण नजरेला भिडलेलं,
कधीतरी कुणावर प्रेम करावं
दिवा-वातीच्या संगतीसारखं.....
दिव्याच्या आधारानी तरणारे नि ज्योतीसारखं जळणारे,
कधीतरी...कुणावर प्रेम करावं
त्या दर्यावाराच्या खडकासारखे
लाटांना अलगद झेलणारे
पण त्यांच्यातच झिजणारे,
कधीतरी कुणावर प्रेम करावं
स्वप्नासारखे भंगणारे...
खोल दरीत लोटणारे
गगनालाही लाजवणारे
पण कधीतरी......
कधीतरी कुणावर प्रेम करावं.

सुरूवात त्याची डोळ्यांनी होते

सुरूवात त्याची डोळ्यांनी होते
मग ते हृदयापर्यंत जाऊन पोहोचते
आधी नाही-नाही नंतर हो हे उत्तर असते
प्रेमाची हि एक गम्मत असते.....

डोळ्यांनी जे म्हटलं ते ओठांवर यायला उशीर होतो
दिलीच साथ ओठांनी तर आपण नेमके दुसरे बोलतो
मग त्रास हा त्याचा नेमका आपण करून घेतो
प्रेमात सर्वांचे हे असेच होते

कारण, प्रेमाची एक गम्मत असते.....

मन आधी धावते ते मिळवायला
मिळाले कि वेळ द्यावा लागतो ते सांभाळायला
मन हे मग आपले राहत नाही
लक्ष तर कुठेच लागत नाही
नजरेसमोर मग ती नेहमीच असते
प्रेमाची हिच तर गम्मत असते.....

भटकलेला एखादा इथेच स्थिर होऊन जातो
मिळता प्रेम तो इथला वीर होऊन जातो
वीर झाले तरी इथे नमते घ्यावे लागते
रुसलीच तर तिला प्रेमाने समजवावे लागते
कारण, प्रेमाची एक गम्मत असते.....

नुस्तच ठरवून कधी प्रेम होत नाही
डोळे जरी खूप बोलत असले,
तरी न बोलता कधी प्रेम मिळत नाही
मनातले प्रेम कधी मनात ठेवायचे नसते.

awesome flower stills

प्रेम करायचं राहुन गेलं

प्रेम करायचं राहुन गेलं
पाचवी पर्यंत प्रेम म्हणजे काय असतं ते माहीतच नव्हतं...
म्हणुन प्रेम करायचं राहुन गेलं.
दहावी पर्यंत अभ्यास,अभ्यास आणि अभ्यास...
म्हणुन प्रेम करायचं राहुन गेलं.
...आता थोड तरी कळायला लागलं होत की प्रेम म्हणजे काय असतं,पण बारावी म्हणजे
... आयुष्याच वळण...
म्हणुन प्रेम करायचं राहुन गेलं.
शाळेत असताना मुलीशी जास्त मैत्री कधी साधलीच नाही
त्यामुळे कॉलेज मध्ये सुध्दा मैत्री जपताच आली नाही...
म्हणुन प्रेम करायचं राहुन गेलं.
आता मैत्रीनीही खुप आहेत, पण प्रपोज करायला डेअरींगच होत नाही...
म्हणुन प्रेम करायचं राहुन गेलं.
प्रत्येक वेळा समोरच्यांच्या भावनांचा विचार केला, नाही म्हणाली तर
कदाचित चांगली मैत्रींन गमवून बसेन...
म्हणुन प्रेम करायचं राहुन गेलं.
कधी वाटत ह्या मुलींच्या मनातल सगळ कळाल असत तर बरं झाल असत ना!... पण ते
कधी कळालचं नाही...
म्हणुन प्रेम करायचं राहुन गेलं