एकदा एक झाड़ वेलीच्या प्रेमात पडल , |
|
तिला पाहताच त्याला तीच वेड लागल , |
|
वेलीला विचारू तरी कस? या प्रश्नाने त्याला पछाडल, |
|
पण, आपण जरा धीर धरावा अस म्हणत त्याने स्वतहाला सावरल, |
|
वेळ मात्र आपली हसत ,खेळत राहत होती, |
|
ते पाहून झाडाने तिच्याशी मैत्री केली होती , |
|
काही दिवसाने वेळ मात्र जमिनीवर पसरू लागली , |
|
ते पाहून झाडाने तिची विचारपूस केली , |
|
वेळ म्हणाली , झाडा मला तुझा आधार हवा आहे , |
|
तू मला आधार देशील का ?? |
|
यावर झाड़ म्हणाले , तू माझी होशील का |
|
|
ते ऐकताच वेलिने नकारार्थी मान हलवली , |
|
ते पाहून झाडाची निराशा झाली , |
|
हिरमुसलेले ते झाड़ क्षणभर विचारात पडले , |
|
विचार करून त्याने वेलीला आधार देण्याचे वचन दिले , |
|
वचन देताच वेळ मात्र झाडाला बिलगली , |
|
अन , हसता हसता त्याची आसवे हळूच ओघळली , |
|
आसवे पुसत पुसत त्याने तिला आधार दिला , |
|
कारन …. तिला आधार देण हा त्याच्या प्रेमाचा भाग ठरला ..
|
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा