'ती ' नसताना असण्याचा आभास

'ती ' नसताना असण्याचा आभास

चिंब पावसात भीजतांनाच ते आकाश,
'ती ' नसताना असण्याचा आभास,
मोहरून सोडतो तो स्वप्नांचा सहवास,
अरुंद वाटांवरून एकत्र केलेला तो प्रवास,

तिच्या मिठीतील तो हवा असणारा स्पर्श,
थोडा वेळ का असेंना विसरवून टाकतो
जीवनाशी केलेला प्रत्येक संघर्ष,

तीचं ते लाजनं आणि लाजून गालात हसनं,
गालांमधील खळी आणि ओठांवरील हास्य,
नेहमीच कायम ठेवतं तिच्या मनातील रहस्य,

'ती" आत्ता येईल ही नेहमीचीच आस,
'ती' आली की मिठीत
घेऊन घेतलेला दीर्घ श्वास,

'ती' जवळ नसतानचा तिच्या आठवणींचा
प्रत्येक क्षण असतो खास
त्यामुळेच माझे जगणे झाले आहे
फक्त तिच्या साठी खास.....‍

प्रेम

प्रेम  Prem(Love)

एका गावात एक मुलगी राहात असते. तिला चार मित्र असतात.

त्यापैकी चौथ्या मित्रावर ती जिवापाड प्रेम करत असते. त्याला ती नेहमी
मोठमोठ्या भेटवस्तू देत असते. जगातली सर्वांत महत्त्वाची गोष्ट त्याला मिळायला
हवी, असा तिचा कटाक्ष असे.

त्या खालोखाल तिसऱ्या मित्रावरही ती प्रेम करत असते. त्याला ती नेहमी शेजारची
राज्ये दाखवत असते; मात्र, ते बघून तो आपल्याला कधीतरी सोडून जाईल अशी भीती
तिच्या मनात नेहमीच असते.

दुसऱ्या मित्रावरही ती प्रेम करत असते. त्याचा आत्मविश्‍वास वाखाणण्यासारखा
असतो. मनाने तो खूप प्रेमळ, दयाळू आणि संयमी असतो. तो तिला नेहमी समजून घेत
असतो. ती जेव्हा कधी संकटात सापडते, काही समस्या तिला भेडसावतात; तेव्हा तेव्हा
ती आपले मन त्याच्याकडे मोकळे करते. तोही तिला समजून घेतो, त्यातून बाहेर
पडण्याचा मार्ग सांगतो.

तिचा पहिला मित्र अतिशय निष्ठावान असतो. तिची संपत्ती, तिची मालमत्ता राखण्यात
त्याचा मोठा सहभाग असतो. तरीही, तिला तो फारसा आवडत नसतो. तो मात्र तिच्यावर
खूप मनापासून प्रेम करत असतो. ती क्वचितच त्याची दखल घेत असते.

एक दिवस ती मुलगी आजारी पडते. उपचारांचाही काही परिणाम होत नाही. आपल्याकडे खूप
कमी वेळ आहे, हे तिच्या लक्षात येते. तिच्या मनात विचार येतो, ""माझ्याकडे
भरपूर संपत्ती आहे. माझे जिवाभावाचे चार मित्र आहेत; पण जेव्हा माझा मृत्यू
होईल, तेव्हा मी एकटीच असेन.'' या विचारांनी ती अस्वस्थ होते.

ती आपल्या सर्वांत आवडत्या चौथ्या मित्राला म्हणते, ""मी तुझ्यावर सर्वाधिक
प्रेम केले. जगातल्या सर्वांत मौल्यवान भेटी मी तुला सतत दिल्या. तुझी खूप
काळजी घेतली. आता माझा अंतकाळ जवळ आला आहे. तू माझ्याबरोबर येशील ना? माझी साथ
करशील ना?''

""अजिबात नाही,'' असे म्हणून आणखी काहीही न बोलता तो मित्र निघून जातो.

त्याचे हे बोलणे तिचे काळीज चिरत जाते.

त्यानंतर ती मुलगी तिसऱ्या मित्राकडे येते. ""आयुष्यभर मी तुझ्यावर प्रेम केले.
आता मी काही दिवसांचीच सोबती आहे. तू माझ्याबरोबर येशील ना?''
तिच्या या बोलण्यावर तो थंडपणे "नाही' म्हणतो. ""जीवन खूप सुंदर आहे. तू
गेल्यानंतर मी दुसऱ्या मुलीबरोबर लग्न करीन.''

त्याच्या या बोलण्यावर ती निराश होते.

आपली निराशा लपवत ती दुसऱ्या मित्राकडे येते. ""मी नेहमीच तुझ्याकडे मदतीच्या
अपेक्षेने येते. तूही मला मदत करतोस. माझ्या सुख-दुःखात सहभागी होतोस. यावेळीही
तसाच वागशील ना? येशील ना माझ्याबरोबर?''

""मी तुझ्याबरोबर जास्तीत जास्त दफनभूमीपर्यंत येऊ शकेन. त्यापुढे नाही.''

त्याच्या या उत्तराने ती मुलगी पुरती कोलमडून जाते. काय करावे तिला कळत नाही.

.. तेवढ्यात एक आवाज येतो, ""मी येईन तुझ्याबरोबर. तू जिथे जाशील, तिथे मी
येईन.''

ती मुलगी आवाजाच्या दिशेने बघते, तर समोर तिचा पहिला मित्र असतो.. पोषणाअभावी,
दुर्लक्षामुळे खूप अशक्त झालेला.
मुलगी म्हणते, ""मी खरेतर तुझी खूप काळजी घ्यायला हवी होती; पण आता वेळ निघून
गेली आहे.''


वास्तवातही, या मुलीप्रमाणे आपलेही चार मित्र असतात.

आपला चौथा मित्र म्हणजे शरीर. त्याचे आपण कितीही कौतुक केले, कितीही चोचले
पुरवले, तरीही मरणाच्या वेळी ते आपले साथ सोडते. आपला तिसरा मित्र म्हणजे, आपली
मालमत्ता, संपत्ती, आपली पत- प्रतिष्ठा. आपल्या मरणानंतर हे सगळे आपोआप
दुसऱ्याचे होते. दुसरा मित्र म्हणजे, आपले कुटुंबीय आणि मित्रपरिवार. ते आपल्या
कितीही जवळचे असले, तरी आपली सोबत ते जास्तीत जास्त दफनभूमीपर्यंतच करू शकतात.


आणि पहिला मित्र म्हणजे कोण? ........

... पहिला मित्र म्हणजे आपला 'अंतरात्मा' (परमेश्वेर) ज्याच्याकडे आपण जास्त
लक्ष देत नहीं अणि तोच आपला शेवटपर्यंत सोबती असतो.... :)

shalet asatan me akada padalo hoto premat

shalet asatan me akada padalo hoto premat

फक्त तुला भेटण्यासाठी.........

मी सुदधा खिडकिच्या गजातुन पाउस बघत असते..

"कसा आहे तो सांग ना रे"अस सारख त्याला विचारत असते.

तुझ्या सोबत धुन्द भिजलेल्या छळतात त्या सार्‍या आठवणी.

तु नाहिस आता सोबत हि जाणीव व्यापुन उरते मनी..

पहिल्याच भेटीचा दिवस डोळ्यासमोर उभा राहतो.

चेहरा तुझ मग तासन तास विचारत तरळ्तो.

वास्तवाच कडेलोटाच भान आल कि खुप त्रास होतो..

पण तरीही हे सगळ मी निमुटपणे सहन करते..

कारण त्याच्या सोबत तु ही बरसत आहेस अस समजुन..

मी नेहमीच मनोमनी ह्या पावसात भिजत असते..

फक्त तुला भेटण्यासाठी!!!!!!

आता पुन्हा पाऊस येणार - संदीप खरे

आता पुन्हा पाऊस येणार,

मग आकाश  काळं नीळं होणार,

मग मातीला गंध फुटणार,

मग मधेच वीज पडणार,

मग तूझी आठवण येणार,

काय रे देवा...

मग ती आठवण कुणाला दाखवता नाही येणार,

मग मी ती लपवणार,

मग लपवुनही ती कुणाला तरी कळावसं वाटणार,

मग ते कोणीतरी ओळखणार,

मग मित्र असतील तर रडणार,

नातेवाईक असतील तर चिडणार,

मग नसतंच कळलं तर बरं, असं वाटणार...

आणि ह्या सगळ्याशी तुला काहीच देण घेण नसणार...

काय रे देवा...

मग त्याच वेळी दूर रेडियो चालू असणार,

मग त्यात एखादं जुनं गाणं लागलेलं असणार,

मग त्याला एस. डी. बर्मननी चाल दिलेली असणार,

मग साहीलनी ते लिहिलेलं असणार,

मग ते लतानी गायलेल असणार...

मग तूही नेमकं आत्ता हेच गाणं ऐकत असशील का? असा प्रश्न पडणार,

मग उगाच छातीत काहीतरी हुरहुरणार,

मग ना घेण ना देण पण फुकाचे कंदील लागणार...

काय रे देवा...

मग खिडक्यांचे गज थंडगार होत जाणार...

मग त्याला आकाशाची आसवं लगडणार,

मग खिडकीत घट्ट बांधून ठेवलेल्या आपल्या पालथ्या मूठीवर ते टपटपणार...

मग पाच फूट पाच इंच देह अपूरा अपूरा वाटणार,

मग ऊरी फुटुन जावसं वाटणार,

छाताडातून ह्रुदय काढून त्या शूभ्र धारेखाली धरावसं वाटणार...

मग सारं कसं मूर्खासारखं उत्कट उत्कट होत जाणार,

पण तरीही श्वासाची लय फक्त कमी जास्त होत राहाणार, पण बंद नाही पडणार,

काय रे देवा...

पाउस पडणार...

मग हवा हिरवी होणार...

मग पाना पानात हिरवा दाटणार,

मग आपल्या मनाच पिवळ पान देठं मोडून हिरव्यात शिरू पहाणार,

पण त्याला ते नाही जमणार्,

मग त्याला एकदम खरं काय ते कळणार, मग ते ओशाळणार,

मग पून्हा शरीराशी परत येणार,

सर्दी होऊ नये म्हणून देहाला वाफ घ्यायला सांगणार,

चहाच्या पाण्यासाठी फ्रीजमध्ये कुडमुडलेलं आलं शोधणार,

एस. डी. चं गाणंही तोपर्यंत संपलेलं असणार,

रेडियोचा स्लॉट भरलेला असणार्,

मग तीच्या जागी ती असणार, माझ्या जागी मी असणार,

कपातल वादळ गवती चहाच्या चवीने पोटात निपचीत झालेलं असणार...

काय रे देवा...

पाउस गेल्यावर्षी पडला,

पाउस यंदाही पडतो...

पाउस पूढच्या वर्षीही पडणार...

काय रे देवा...

दादांचे धमाल विनोदी चित्रपट

दादांचे धमाल विनोदी चित्रपट

        

धम्माल मराठी विनोद

पक्क्या : तू धरती पे चाहे जहा भी रहेगी तुझे तेरी खुशबू हे पेहचान लुंगा..
चिंगी : आई शप्पथ, मला आधीपासूनच शंका होती कि तू तर साल्या कुत्राच आहेस...
----------------
मन्या पाटील लंगडत लंगडत शाळेत ऊशीरा पोचला.
इंग्रजीचे सर ओरडले." व्हाय आर यू लेट?"
इंग्रजीत सुमार मन्या म्हणाला, "सर रस्त्यावर चिख्खल झाला होता आणि तिथे उभ्या बैलाने ढुशी मारली. माझा पाय मोडला. म्हणून ऊशीर झाला."
सर पुन्हा ओरडले, "टॉक इन इंग्लिश!"...
हजरजबाबी मन्याने म्हटले ,"सर देयर वॉज चिखलीपिकेशन ऑन रोड. काऊज हसबण्ड केम. ह...ी मारिंग मी शींगडा मेड मी लंगडा. सो आय कम लेट!"
----------------
काल मला १० जणांनी खूप मारला..
संता : मग तू काय केलास?
बंता : मी म्हटलं, साल्यानो दम असेल तर एक एक जण या..
संता : मग?
बंता : मग काय, साल्यांनी एकेकाने येऊन परत मारलं.....
----------------
गण्या : अरे मित्रा " अरेंज मॅरेज " म्हणजे काय ?
बंड्या : सोप्प आहे रे , समज... तू रस्त्यावरून चालला आहेस आणी अचानक तुला नागीण चावते ..
गण्या : ठीक आहे ...आणी " लव मॅरेज " म्हणजे काय?
...
बंड्या : लव मॅरेज " म्हणजे तू त्या नागीण कडे जातो आणी तीला बोलतो " फूस फूस ... चाव ना मला ..चाव .."
----------------
इंग्लिश मॉम म्हणते गुड नाइट
हिंदी मा म्हणते शुभ रात्री
मुस्लीम मा म्हणते शब्बा खैर
...
आणि आपली मराठमोळी आई म्हणते, अरे आग लाव त्या मोबाईलला आणि झोप आता..
----------------
पक्क्याच बायकोबरोबर भांडण चाललं होते....

बायको (वैतागून) : तुमच्या डोक्यात ना नुसतं शेण भरलय......

पक्क्या : अच्छा, आता मला कळले की तू इतका वेळ माझे डोके का खाते आहेस ते...
----------------
मुलगा : बाबा 1 ग्लास पाणी द्या ना ?
बाप : स्वतः उठुन घे...?
मुलगा : प्लीज द्या ना बाबा..
बाप : आता थोबाडित मारीन तुझ्या!
मुलगा : थोबाडीत मारायला याल तेव्हा येताना पाणी आणा.
----------------
बहिण : मुलगा कसा आहे?
भाऊ : मुलगा चांगला आहे, engineer आहे, दिसायला फिल्मचा हिरो वाटतो...
बहिण : कुठल्या फिल्मचा हिरो?
भाऊ : "पा".
----------------
मल्लिकाकडे एक नवीन नोकर कामाला लागतो, त्याला सकाळी मल्लिका किचन मध्ये दिसते, ती मिक्सर चालवत असते,
नोकर : काय म्याडम काय बनवता आहात?
मल्लिका : काही नाही रे कपडे धुते आहे.
----------------
नवरा : तू मला आत्ता कुत्रा म्हणालीस?
बायको लक्षच देत नाही,
नवरा पुन्हा विचारतो.
...
काहीच उत्तर नाही.
तो पुन्हा विचारतो.
बायको : नाही म्हणाले पण आता भुंकणे थांबवा जरा!!
----------------
बाप : या वेळी नापास झालास तर यापुढे मला 'बाबा'म्हणून हाक मारू नकोस चंद्या.
सालाबादाप्रमाणे याही वर्षी आपला चंद्या नापास झाला,
बाप : काय लागला निकाल?
चंद्या : माफ कर रे रम्या, तुला बाबा म्हणून हाक मारण माझ्या नशिबात नाहीये बहुतेक...
----------------
आजोबा : पिंट्या लप, तुला शोधत तुझी टीचर आली आहे.
पिंट्या : आजोबा तुम्हिच लपा.
आजोबा : का रे.. ???
पिंट्या : अहो आजोबा, तुम्ही मेलात म्हणुन आठ दिवस सूटी घेतली आहे मी....
----------------
संता : अरे यार बंते, हा sent message काय प्रकार आहे ?
बंता : काढलीस ना लाज, एवढं पण माहीत नाही..
sent message म्हणजे perfume वाला message...
  

तुझ्याविना आता जगणेच नाही

मन माझे कधी जुळले,
तुझ्याशी कळलेच नाही,
प्रितीत विसावतो क्षण माझा,
कोणी मला खुणावलेच नाही...


स्वप्नंसदृश्य आयुष्य
माझे जाहले होते,
तुझ्या येण्याने नंदनवन
कधी फुलले कळलेच नाही...

दुखाच्या क्षणात डुबत
चालली होती नाव माझी,
हात तू कधी धरलास
माझा कळलेच नाही...

आशाच सोडली होती मी
परत आयुष्य सजवायची,
कशी जगण्याची उमेद
तुझ्यासवे मिळाली कळलेच नाही...

कधीच अलग होऊ नकोस
प्रिये आता माझ्यापासून,
गेलीस सोडून तर
तुझ्याविना आता जगणेच नाही...

प्रीतीचे धागे

प्रीतीचे धागे

डोळ्यांमधील दोन आसवे,
बरेच काही सांगून गेली
घूसमटलेले भाव मनीचे,
सहजपणे समजावून गेली



किती फिरवशी मान आणखी,
किती हुंदके उरी कोंडशी
हसुनी आणिक डोळे पुसुनी,
किती स्वताला असे फसवशी



विसरायचे म्हटलेस तरीही,
विसरशील का माझी प्रीती
कशी तुटतील जरी तोडशील,
अनाम संबंधाची नाती



वळणावरती मान फिरवुनी,
कशास बघशी मागे मागे
गेलीस कितीही दूर तरी,
विसरशील का हे प्रीतीचे धागे .......

कसं विसरू मी तुला

श्वास आहेस तू माझा,
तुझ ऐकण्यासाठी तुला विसरीन ,
पण हृदयात असतो ना सहवास तुझा.
सांग ना कसं विसरू मी तुला.

माझ्या अश्रूंनाही ठाऊक आहे मी किती भावूक आहे,
विसरायचा प्रयन्त केल्यावर पापण्या ओल्या करतात,
काहीतरी सांगतात ते मला,
सांग ना कसं विसरू मी तुला.

झोपेतही तुझीच आठवण येते,
सारख तुझंच नाव घेते,
तुझ्या स्वप्नात नेतात त्या मला.
सांग ना कसं विसरू मी तुला.

एक वेळ कविता करायचे सोडेन,
माझ्या कवितेच झाड तुझ्यासाठी मोडेन.
पण नाही विसरू शकत मी तुला,
सांग ना कसं विसरू मी तुला.

तुझ्या तो कोमल हाताचा स्पर्श,
मनात रुजून आहे कित्येक वर्ष.
कसा जाणार सहवास तुझा सांग मला,
सांग ना कसं विसरू मी तुला.

मी तिच्यात नव्हतो ...पण ती माझ्यात होती

मी तिच्यात नव्हतो पण ती माझ्यात होती

तीची नव्हती कधी पण माझी साथ होती

मी आजवर कदीलांच्या उजेडात जगलो
ती चमकणा-या ता-यांच्या प्रकाशात होती

तीचा प्रवास होता मोठ्या महामार्गावरचा
माझी ती बिचारी लहान पायवाट होती

तिच्या स्वप्नांना दोरखडं जखडलेले नेहमी
माझी कधीही सुटणारी निसरति गाठ होती

तीच सुखांशी नेहमी अजोड नातं गुफ़लेल
माझ्या वाट्याला दुःखंच भरमसाठ होती.

नेहमी साखर झोपेची तिची पहाट रोजची
मी डोळे मिटले नाही माझी सदा पहाट होती.

तिच्या ओठी नेहमी हसु उमलायच सुखाच
माझ्या डोळ्यानां नेहमी आसवांची साथ होती

तिने कधी हात जोडले नाहीत कशासाठी देवापुढे
तीच्यासाठी देवळात नेहमी माझीच वरात होती

आज म्हणतेय मी चुकली पण काय फ़ायदा
खरच फ़ार उशीरा तीची ही साद होती.

मी स्मशांन वाटेवर असताना तिला कळाल
आज म्हणे ती दिवसभर देवळात होती

त्यानं प्रेम केलं किंवा तिनं प्रेम केल

त्यानं प्रेम केलं किंवा तिनं प्रेम केलं,
करु दे की...
मला सांगा तुमचं काय गेलं ?

तो तिला बागेमधे एकांतात भेटला,
नको इतक्या जवळ जाउन अंगाशी खेटला,
लाल लाल गुलाबाचं फ़ुल होवुन पेटला,
भेटला तर भेटुदे की,पेटला तर पेटुदे की,
तुमच्या घरचं बोचकं त्यांनी उचलुन थोडचं नेलं?

त्यानं प्रेम केलं किंवा तिनं प्रेम केलं, 
करु दे की...
मला सांगा तुमचं काय गेलं ?

एकदा ती त्याच्यासाठी वेडीपिशी झाली,
पाउस होता तरी भिजत त्याच्या घरी गेली,
घरात तेव्हा कोणी नव्हतं म्हणुन त्यांचं फ़ावलं,
आणि त्यानी तिला घरात घेउन चक्क दार लावलं,
लावलं तर लाउदे की,व्हायचं ते हो उदे की,
खिडकीतुन फ़ुकट सगळं बघता तर आलं,

त्यानं प्रेम केलं किंवा तिनं प्रेम केलं,
करु दे की...
मला सांगा तुमचं काय गेलं ?

घरात जागा नसते,त्यांचं चालणारच टॅक्सित प्रकरणं,
ते थोडेच बसणार आहेत,पाणिनीचं घोकीत व्याकरणं,
गुलाबी थंडीचे परीणाम हे होणारचं,
कुणितरी कोणालातरी घट्ट मिठितं घेणारचं
घेतलं तर घेउ दे की,व्हायचं ते हो उदे की,
तुमच्या आमच्या पूर्वजांनी आणखी वेगळं ते काय केलं,

त्यानं प्रेम केलं किंवा तिनं प्रेम केलं, 
करु दे की...
मला सांगा तुमचं काय गेलं ?

माणसावर जेवढं प्रेम करावं तेवढीच माणसं दूर जातात......?

माणसावर जेवढं प्रेम करावं 

तेवढीच माणसं दूर जातात..?
फुलांना जास्त कवटाळल्यावर 

पाकळ्याही गळून पडतात
ज्याला मनापासुन आपलं मानल 

तिच आपल्याला विसरून जातात
फुले गळु लागली की 

फुलपाखरेदेखील सोडून जातात
आपन जे मागितले 

तेच मिळत नाही 

बहूतेक आशेवर जगणं 

यालाच खरं जगणं म्हणतात..

माझ्या स्वप्नातली ती

माझ्या स्वप्नातली "ती "

माझ्या स्वप्नातली "ती "
खूप भनाट आहे
                         जिच्या विना माझ्या जीवनात
                         नुसता शुकशुकाट आहे
स्वप्नात सुधा पाहतो
मी तिची वाट आहे   
                         कल्पना माझ्या तिच्या
                         बाबतीत शंभर-साठ आहे
जणू "ती" विहीर
आणि मी राहत आहे 
                         मनात तिच्या बदल
                         प्रेम अफाट आहे
आता देवालाच माहित
कधी तिची माझी गाठ आहे
                        --- सत्यजित प.
                 

माझ्या स्वप्नातली "ती "

माझ्या स्वप्नातली "ती "
खूप भनाट आहे
                         जिच्या विना माझ्या जीवनात
                         नुसता शुकशुकाट आहे
स्वप्नात सुधा पाहतो
मी तिची वाट आहे   
                         कल्पना माझ्या तिच्या
                         बाबतीत शंभर-साठ आहे
जणू "ती" विहीर
आणि मी राहत आहे 
                         मनात तिच्या बदल
                         प्रेम अफाट आहे
आता देवालाच माहित
कधी तिची माझी गाठ आहे
                        --- सत्यजित प.
                 

प्रेम

प्रेम कस असत?  ( how is the Love? )


प्रेम कस असत?
खादागाच्या पात्यासारख असतं
लोहाराच्या भात्यासारख असत
तर काट्याच्या गुलाबासारख असत

ते प्रत्येकाच्या मानण्या एवढ असतं
ते कुणासाठी अथांग सागरा एवढ असतं
तर कुणासाठी उंच अवकाशा एवढ असतं

त्याला नाही अंत पण हृदयात करत ते आकांत
प्रेमाची काय सांगू गाथा कृष्णाला पाहण्या साठी
गवळनीनी केला होता नयनांचा पलिता
प्रेम आहे हृदयाचं नात नाजूक त्याला जपावे हळुवारपणे पण नसावे ते लाजूक
प्रेम आहे पूजा जीथे हवनाला लागतो त्याग व मिळवाव लागतो परस्पर विश्वास

प्रेम आहे शुभ्र वस्त्र निर्मळ मनानी निर्मिलेल्या नाजूक भावनांच्या धाग्याचं
प्रेम असावी लता विश्वासच खात घातलेली
प्रेम म्हणजे मधुर मकरंद दोन पुष्पान्तला भ्रमराने गोळा केलेला
जो चाखेल क्षणभर विसरणार नाही जन्मभर
प्रेमरूपी विन्याच्या तर छेडून बघा क्षणभर त्या संगीताचा आस्वाद 
श्रवण विसरणार नाहीत जीवनभर
                                                                                                         --  सत्यजित प.

निराशेचे कटूपण

जीवनात आहे निराशेचे कटूपण
येई त्यामुळे निर्धार अपन्गापेक्षाही स्थिती हीन
होतो आत्मविश्वास त्याने डगमगाया मनाचा
तरीही देतो माणूस आत्मविश्वासाला आपुलेपण
शेवटी येतो असा सुसाट पावसाची चाहूल देणारा वर
आणि उखडून पडतो सारा आत्मविश्वासाचा डोलारा
तेव्हा वाटे किती वाईट आहे हा संसार सारा
होते मरणाला जवळ करावया
वाटे पृथ्वीला द्यावे लाथाडून सूर्याला द्यावे फेकून

अन चंद्र हि चुर्डावा मुठीन
                         -- सत्यजित प.

जीवन हे स्वर्ग आहे

जीवन हे स्वर्ग आहे सौंदर्याने भारलेल
सृष्टी वरती कोरून सुधा मनुष्याजवळ उरलेलं

सृष्टी म्हणजे हरीण आहे दाट वनात रुळलेल
झाडे वेळी प्राणी पक्षी आहेत कस्तुरी जणू नाभी मध्ये भरलेल
                              
                       -- सत्यजित प.

नैराश आले तर

नैराश आले तर वाटते,
आहे हि महायुद्धाची सुरुवात

                       पडतात तेव्हा संकटे,
                       पराजय  असे दारूगोळ्याचे घात

काही मने होतात उध्वस्त ,
जातात आत्म्ह्तेच्या ओघात

                      काही येतात फुलून बहरून ,
                      करून नैराश्यावर मात

ज्याच्या जवळ असतो ,
आत्मविश्वासाचा कोठा अमाप

                             -- सत्यजित प. 

उपमा

प्रेमाला उपमा द्याव्या तेवढ्या कमीच
उपमाच रुसून बसतील म्हणत मला द्या संधी एकच
                             -- सत्यजित प. 

उपमा

उपमा

प्रेमाला उपमा द्याव्या तेवढ्या कमीच
उपमाच रुसून बसतील म्हणत मला द्या संधी एकच
                             -- सत्यजित प. 

जगणे हि कला आहे

   जगणे हि कला आहे आत्मसात करण्याची   
   बालपणी भातुकलीच्या खेळात रमण्याची   
   तारुण्यात मौज करण्याची   
   वृधत्वात यातना सोसण्याची   
   परिस्थितीशी झुंजण्याची   
   जगात आपला ठसा उमटवण्याची   
   निर्जन ओसाड बेटावरती स्वप्न नगरी उभारण्याची   
   रेताड कोरड्या वाळवंटात जलराशी शोधण्याची
                                            -- सत्यजित प.
  

जीवन म्हणजे

जीवन म्हणजे जगत राहणे जगत राहणे
   गेलो तरी सत्कार्याने मागे उरणे
                                            जीवन म्हणजे समुद्र अशा आहे कष्टी
                                            नसेल आत्मविश्वास तर पडेल वाईट दृष्टी
                   
                                       -- सत्यजित प.